WSCHOWA. Lapidarium Rzeźby Nagrobnej we Wschowie nie jest już zarządzane przez Muzeum Ziemi Wschowskiej [ZDJĘCIA]

Lapidarium Rzeźby Nagrobnej obejmuje obszar trzech historycznych cmentarzy: staromiejskiego cmentarza ewangelickiego założonego w 1609 roku, nowego cmentarza ewangelickiego z 1630 roku oraz cmentarza katolickiego z około 1805 roku.

W marcu 1965 r. Wojewódzki Konserwator Zabytków w Zielonej Górze podjął decyzję o wpisaniu do rejestru zabytków kaplicy cmentarnej położonej w części katolickiej, a kilka lat później wpisano do rejestru 142 płyty epitafijne oraz wolnostojące nagrobki z XVII-XIX wieku znajdujące się w najstarszej części nekropoli.

Z kalendarium umieszczonego na stronie Muzeum Ziemi Wschowskiej, które jeszcze do niedawna zarządzało tym miejscem, dowiadujemy się o licznych przeprowadzonych na obszarze nekropolii pracach.

- W 1973 r. Prezydium Powiatowej Rady Narodowej we Wschowie zdecydowało o rozpoczęciu prac porządkowych, a Ministerstwo Kultury i Sztuki wyznaczyło kompleks wschowskich cmentarzy na pierwsze mające powstać w Polsce lapidarium cmentarne. W latach 1978-1981 prowadzono pod nadzorem A.M. Wieczorkowskiego prace porządkowe i wstępne prace konserwatorsko-adaptacyjne, których celem było utworzenie otwartego muzeum rzeźby i architektury nagrobnej. Dnia 26 X 1982 r., uchwałą Rady Narodowej Miasta i Gminy Wschowa, przekazano Muzeum Ziemi Wschowskiej w użytkowanie i nadzór teren Lapidarium Rzeźby Nagrobnej. 17 III 2006 r. Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków wydał decyzję o wpisaniu do rejestru zabytków całego terenu cmentarzy, a 14 II 2008 r. o wpisaniu czterech kaplic grobowych z XVIII i XIX w – czytamy na stronie muzeum.

Staromiejski cmentarz ewangelicki we Wschowie jest jednym z najwcześniejszych w Europie przykładów zerwania ze średniowieczną tradycją grzebania zmarłych w bezpośrednim sąsiedztwie kościoła. To unikalny w skali kraju zespół dzieł protestanckiej sztuki nagrobnej z XVII, XVIII i XIX w.

Spacer po tym miejscu zmusza do zadumy. Inskrypcje epitafijne przypominają o nieuchronności śmierci, która czeka każdego z nas.

- Wśród najcenniejszych płyt nagrobnych szczególne znaczenie posiada epitafium Valeriusa Herbergera – założyciela cmentarza i duchowego przewodnika wschowskich luteranów – czytamy na stronie Muzeum Ziemi Wschowskiej.

Obiektem wyróżniającym się jest sarkofag Doroty Kaldenbach z 1673 r., ozdobiony postaciami cnót: Wiary, Nadziei i Miłości, a miejscem cieszącym się wyjątkową czcią była tzw. kaplica pastorów, w sąsiedztwie której spoczęły doczesne szczątki Samuela Fryderyka Lauterbacha, seniora generalnego kościoła augsburskiego w Wielkopolsce i autora pierwszej niemieckojęzycznej historii Polski oraz duchownych i diakonów.

Oprócz zespołu nagrobków cenne są także drzewa i szata roślinna.

Obecnie Lapidarium Rzeźby Nagrobnej nie jest już zarządzane przez Muzeum Ziemi Wschowskiej. Opiekę nad zabytkiem przejęła gmina Wschowa.

- W okresie jesienno – zimowym nekropolia nie będzie czynna dla zwiedzających – informuje Aleksander Ziemek, rzecznik prasowy wschowskiego magistratu.